Como o ourizo do poema de Manuel María, a rapazada do noso centro está moi leda e coas castañas na man anda moi reiseira.
O OURIZO
Os soños na gaiola
Manuel María
Co seu ouro vermello mol,
o ourizo ouriceiro
toma o sol
no bico dun castiñeiro.
Tal un señor moi mandón:
no bico dun castiñeiro
o ourizón
toma o sol moi riseiro.
O ourizo está moi ledo
coa súa casa ben pechada
-ouh, que medo!-
de espiñas toda cercada.
Quer botar unha risada
e os seus dentes arregaña
case un nada:
e xa fuxiu a castaña...!
Ningún comentario:
Publicar un comentario